第一千五百二十二章 劝谏



            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            看着李二陛下目露凶光的盯着自己,大抵自己若是吐露出一丝半毫惦记着皇帝内帑的意向就会扑上来掐死自己,房俊极度无语……

        至于的么?

        你是皇帝啊,难道不应该胸怀天下大公无私么?

        境界高一点儿啊陛下!

        “兵部虽然资金捉禁见肘,不过微臣自有方法筹钱,多谢陛下关心。或许微臣能力有限,但是对于货殖一道,想来陛下应当对微臣有些信心才对。”

        即便有些瞧不上李二陛下的小家子气,但房俊还是觉得应当让这位至尊放心,没人惦记他那点儿私房钱……

        再说了,若是没有我又是玻璃又是商号的给你赚钱,你哪儿来的这么多内帑?

        以前您的内帑穷成啥样,自己难道没点逼树?

        李二陛下面色有些窘迫,暗暗咬了咬牙。这小子虽然说的好听,可是言语之间那种淡淡的讽刺,他又如何听不出来?...

    本章未完,请点击下一页继续阅读!